امام حسین‌(ع) انسان مسلمان معمولی را هوشیار ساخت؛ کسی را که بزرگ‌ترین دغدغه‌اش چند درهم ناچیز بود، کسی که از انسانی که دغدغه شرق و غرب زمین را داشته، دغدغه ستمدیدگان و بیچارگان را در جای‌جای زمین داشته، به‌دست بنی‌امیه به انسانی تبدیل شده بود که تنها با دغدغه دریافت ماهیانه‌اش و دغدغه منافع شخصی‌اش می‌زیست، کسی که این‌چنین مسخ شده بود کشته شدن حسین (ع) او را لرزاند و با خود چنین گفت: آیا منم که هیچ تکانی نمی‌خورم؟ این منم که می‌بینم پرده اسلام دریده می‌شود، شریعت پاره‌پاره می‌شود، کرامت مسلمانان نابود می‌شود، هزاران هزار تن پی‌درپی شکنجه و آزار و تبعید می‌شوند، اما ساکت می‌مانم، آن هم برای آزمندی بر این زندگی بی‌ارزش؟ [شهید علامه صدر، کتاب امامان اهل‌بیت (ع)، صفحه ۴۲۵]