تلاوت هادی موحدامین از آیات 102 تا 107 سوره صافات
{$sepehr_media_2608725_400_300}
 
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ 
و وقتى با او به جايگاه سعى رسيد گفت اى پسرك من من در خواب [چنين] مى‌بينم كه تو را سر مى‌برم پس ببين چه به نظرت مى‌‏آيد گفت اى پدر من آنچه را مامورى بكن ان‌شاءالله مرا از شكيبايان خواهى يافت (۱۰۲)
 
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ 
پس وقتى هر دو تن دردادند [و همديگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پيشانى بر خاك افكند (۱۰۳)
 
وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ 
او را ندا داديم كه اى ابراهيم (۱۰۴)
 
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِينَ 
رؤيا[ى خود] را حقيقت بخشيدى ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‏‌دهيم (۱۰۵)
 
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ 
راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود (۱۰۶)
 
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ 
و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانيديم (۱۰۷)