گریستن به این معنا نیست که ما از قاتلان حسین(ع) نیستیم؛ زیرا اگر گریه به‌ تنهایی بدین معنا باشد که کسی از قاتلان حسین(ع) نیست، بنابراین عمر بن‌ سعد هم گناهی نکرده، چون او خود نیز به‌شدت بر حسین(ع) گریست. بنابراین گریه به‌ تنهایی ضامن نیست، عاطفه به‌ تنهایی ضامن نیست تا ثابت کند صاحب عاطفه در موقعیتی قرار ندارد که امام حسین(ع) یا اهداف امام حسین(ع) را بکُشد. [شهید علامه صدر؛ کتاب امامان اهل‌بیت(ع)، صفحه ۵۵۲]