به گزارش ایکنا، متن یادداشت حجت‌‌الاسلام والمسلمین محمدعلی مروّجی طبسی، به شرح زیر است:
در احادیث بسیاری با سندهای معتبر و تعابیر گوناگون، از پنج معصوم(ع) _رسول‌خدا، امیرالمؤمنین، امام‌حسین، امام‌صادق و امام‌عسکری(علیهم‌السلام)_ نقل شده که امام‌حسین(ع) کشته اشک(های) روان است (قتیل‌العبرة، قتیل‌العبرات) اینکه این عبارت که در زیارت اربعین هم وجود دارد (السلام علی اسیرالکربات و قتیل‌العبرات) به چه معناست؟
می‌توان با توجه به برخی قرینه‌ها، سه مضمون زیبا و پرمغز از آن برداشت کرد:
1. کشته‌شدن امام‌حسین(ع) برای آن است که اشک‌ها روان و دل‌های خردمندان به سوی شخصیت و نهضت سیدالشهدا(ع) متمایل شود. بی‌تردید آنچه قیام‌حسینی(ع) را تا به امروز سرزنده و جاودان نگاه داشته، برخورداری از عقلانیت، و صحنه‌های عاطفی و احساس‌برانگیز است. البته این هرگز به معنای انحصار هدف نیست. بلکه «جاری‌شدن اشک» که زنگارها را از قلب می‌زداید و عواطف انسانی را پرورش می‌دهد، یکی از اهداف حماسه و شهادت آن حضرت(ع) است.
2. کشته‌شدن سیدالشهداء(ع) گریه‌آور است. زیرا حادثه کربلا آینه تمام نمای درگیری دو جبهه «حقّ ستمدیده» و «باطل ستمگر»، و سرشار از صفحات غم‌بار و اندوهناک است. مطالعه هر صفحه از رویدادهای عاشورا، سبب جاری‌شدن اشک بر گونه هر انسان آزاده و منصف و عدالت‌خواه می‌شود.
3. کشته‌شدن اباعبدالله(ع) در روز عاشورا و زمین کربلا، همراه با اشک و غم و آه و فغان بود و چه اشک و آهی جان‌سوزتر از گریه‌های امام‌سجاد(ع) و حضرت‌زینب(س) در لحظه‌های وداع با بهترین جوانان بهشتی و مشاهده جنایات وحشیانه سربازان بنی‌امیه به بدن مطهر امام‌حسین(ع)؟
در مجموع می‌توان همه این معانی را مقصود از عبارت «حسین(ع) کشته اشک‌های روان» دانست و این نکته را یادآور شد که ارتباط قلبی و عاطفی با شهید مظلوم کربلا امام‌حسین(ع) وجدان‌های خفته را در برابر ظلم بیدار می‌کند و موجب همراهی و اتصال با مکتب و نهضت حسینی(ع) برای رهایی از بندگی مستکبران و ستمگران می‌شود.