یکی از اشتباهاتی که در باب توکل می‌‏شود، خلط میان «توکل در سرنوشت» و «توکل در وظیفه» است. ما در باب توکل یک وظیفه داریم که همان اطاعت است. ما باید کار را به منظور اطاعت و به منظور امتثال‏ امر انجام دهیم ولی اوست که ما را در حفاظت خود قرار می‌دهد. بعضی از افراد به جای اینکه توکل در سرنوشت کنند، توکل در وظیفه می‏‌کنند، یعنی به جای اینکه اطاعت کنند، توکل می‏‌کنند. نه، اطاعت کن، ببین او چه دستور داده است؛ اگر دستور داده است که حرکت کنی حرکت کن و اگر دستور داده است نروی نرو، تو خود را آماده اجرای دستور او کن و آن‌ وقت اعتماد داشته باش که او تو را به خود وا نمی‏‌گذارد... اگر بگویی به جای کارکردن توکل می‌کنم صحیح نیست. [استاد شهید مطهری، کتاب آشنایی با قرآن، صفحه ۱۹۶]