در قوالب معرفتی، حُجب را مطرح می‌کرده و شهود را در مقابل آن مطرح می‌کنند. رفع حُجب، موت است و شهود، حیات است. وقتی انسان می‌خواهد از نظر معنوی سیر تکاملی پیدا کند، باید رفع حجاب‌ها شود. یک حجاب که رفع شد، بعد از آن، یک مرتبه از شهود می‌آید؛ موت و بعد از آن حیات است. همین‌طور حجاب بعدی می‌رود و شهود بعدی می‌آید، تا انسان بالا بیاید و به آن حیات جاودانه؛ یعنی حیات ابدی می‌رسد: «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» (سوره آل‌عمران، آیه 169) کسانی هستند که به زندگیِ ابدی رسیدند. دیگر اینجا موت، راه ندارد و تکامل تمام شده است. همیشه مُلک، در مقابل ملکوت است. موت و حیات برای دنیاست. یک سیر تکاملی است که موت، مقدّم بر حیات است؛ مرگ مقدّم بر زندگی است. مرگ‌هایی که زندگی را در پی دارد، به یک معنا رفع حجب است که به شهود می‌رسد.[آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی]