آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره) روایتی از‌ امام‌صادق(ع) را این چنین روایت می‌کند: خداوند دو فرشته عذاب را به سوی شهری فرستاد، برای اینکه شهر را زیر و رو کنند. به شهر رسیدند، دیدند کسی در حال تضرع و دعاست. یکی از این فرشته‌ها به سوی خداوند برمی‌گردد عرض می‌کند: پروردگارا! رفتم به سوی این شهر، بنده تو فلانی را دیدم _نام او را می‌برد_ که تو را می‌خواند و تضرّع به سوی تو دارد. خداوند به او فرمود: برو همان کار را که گفتم، انجام بده، شخصی که تو می‌بینی، چنین دعا و تضرّع می‌کند، کسی است که رنگ چهره‌اش عوض نشده؛ برای چه چیزی؟ یعنی تا به حال یک دفعه هم برای خاطر من خشمگین نشده است؛ یعنی دیده حرام مرتکب می‌شوند و تخلّف می‌کنند، امّا ناراحت نشده است.