در خصوص سازنده خانه تاریخی «اژه‌ای‌ها» تنها یک مصرع شعر در تالار باقی‌مانده آن موجود است؛ «گر خوانمش بهشت برین این سخن بجاست، این کاخ دلفروز ز حاجی حسین بپاست». این خانه به سبک معماری صفویه ساخته شده و تزئینات آن مربوط به زمان قاجار است و امضای هنرمند نقاش این خانه با عبارت «راقمه زین‌العابدین ۱۲۶۸» دیده می‌شود. مساحت این خانه در گذشته بیش از ۲۰۰۰ متر مربع بوده، اما امروزه فقط ۵۳۰ مترمربع از آن باقی‌مانده است. خاندان اژه‌ای‌ها یکی از خانواده‌های معروف اصفهانی هستند که از منطقه اژیه به اصفهان می‌آیند و عمدتاً در زمینه‌های دینی و مذهبی فعالیت داشتند و تعدادی از آن‌ها امام جماعت مسجد «علی» در محله «هارونیه» بودند. این خانه تابلویی به نام خانه اژه‌ای‌ها داشته، اما طبق گفته نوادگان این خاندان، هیچ کدام از اعضای خانواده اژه‌ای در این خانه سکونت نداشتند. با توجه به اینکه خانواده روغنی در این خانه ساکن بودند و اصالتاً اهل منطقه اژیه بودند، ولی زمان شناسنامه گرفتن فامیل روغنی را برای خودشان انتخاب کردند، در مورد علت نام‌گذاری این خانه، به اسم این خاندان سند و مدرک کافی وجود ندارد، ولی احتمال می‌رود کسی که خانه را ساخته فردی از اژیه اصفهان بوده است. این خانه برای اولین بار است که برای بازدید عموم بازگشایی می‌شود.