به گزارش ایکنا، بیستمین سوره قرآن کریم، «طه» نام دارد. این سوره با 135 آیه در جزء شانزدهم قرار گرفته است. سوره طه جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است.

بخش قابل توجهی از سوره طه به داستان حضرت موسی(ع) و برادرش هارون اختصاص دارد؛ همچنین به موضوع حضرت آدم و رانده شدنش از بهشت نیز پرداخته شده است.

علاوه بر این موضوعات، به مبدأ و معاد، نتایج اعتقاد به توحید، تأکید بر اعتدال و میانه‌روی در همه چیز، اشاره به عظمت قرآن و بخشی از صفات جلال و جمال پروردگار اشاره می‌کند.

داستان حضرت موسی در سوره‌های مختلفی ذکر شده و به ابعاد مختلفی از این داستان پرداخته است. در سوره طه نیز به داستان حضرت موسی (ع) از زاویه دیگری پرداخته و بیشتر نوع مدیریت و رهبری موسی(ع) را می‌توان مشاهده کرد.

نکته اول در مدیریت حضرت موسی(ع)، کمک گرفتن از خداوند است. او زمانی که موسی(ع) مسئولیت الهی را بر عهده گرفت و قرار شد به سمت فرعون برود، خطاب به خداوند گفت «ربِّ اشْرَحْ لی صَدری و یَسِّرْ لی أمری؛ گفت پروردگارا سينه‏‌ام را گشاده گردان و كارم را براى من آسان‌ساز»(طه/ 25 و 26).

مقطعی حزین و دلنشین از سوره طه محمود شحات انور

نکته دوم یافتن نقاط ضعف و نقاط قوت خود است. به نظر می‌رسد در موضوع مدیریت و رهبری، ابتدا باید خود را ارزیابی و به دنبال رفع کاستی‌ها بود. از همین رو موسی(ع) از خداوند خواست «وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی؛ يَفْقَهُوا قَوْلِی: و از زبانم گره بگشاى؛ [تا] سخنم را بفهمند» (طه/ 27 و 28).

تأکید بر تبلیغ و کار اثربخش موضوع دیگری است که موسی بر آن تأکید دارد و از خداوند می‌خواهد سخنش را به گونه‌ای بر زبانش جاری کند که همگان آن را بفهمند.

در مدیریت و رهبری حضرت موسی(ع) کار گروهی بسیار اهمیت دارد؛ به ویژه اینکه با تشکیل یک گروه، نقص‌ها و کاستی‌ها برطرف شود و یک گروه کامل را برای مسئولیتی که دارند، آماده کند. موسی(ع) برادرش هارون را برای تشکیل این گروه انتخاب می‌کند، چرا‌که از شایستگی‌ها و توانایی‌های او آگاه است.