آزادی در اسلام، حافظ ابعاد انقلابی آزادی انسان است و نقش آن رهاسازی انسان از سیطره تمامی بت‌هایی است که انسان را در طول تاریخ در قید عبودیت خود از پای درآورده‌اند. اما فرآیند این آزادسازی بزرگ بر اساس ایمان به عبودیت خالصانه در مقابل خداوند، آری تنها خداوند، انجام می‎‌گیرد. بنابراین بندگی و عبودیت انسان در مقابل خداوند در اسلام _به‌جای مالک خود بودن در سرمایه‌داری_ همان ابزاری است که انسان با آن هر سلطه و هر بندگی دیگری را درهم می‌شکند؛ زیرا مفهوم بلند این عبودیت چنین احساسی در انسان به‌وجود می‌آورد که او و سایر نیروهایی که با او زندگی می‎‌کنند در یک سطح در مقابل پروردگار هستند. پس هیچ نیرویی در هستی حق ندارد که در سرنوشت او دخالت و در هستی و زندگی او خودسرانه عمل کند. [شهید سید محمدباقر صدر؛ کتاب اسلام راهبر زندگى، صفحه ٣۴۶]