سیده‌معصومه طباطبایی، استاد حوزه و دانشگاه در گفتگو با ایکنا از قم، حضرت ام‌البنین را خلاصه گذشت، ادب، فداکاری، غیرت، محبت و ولایت پذیری عنوان کرد و گفت: آن جایی که حضرت ام‌البنین(ع) نزد مسلمانان و شیعیان منزلتی والا دارد شناخت شخصیت والای ایشان جهت معرفی به عنوان الگویی از زنان پارسا و صبور و ولایت مدار بسیار حائز اهمیت است.
وی اظهار کرد: متاسفانه تاریخ‌نگاران و راویان، از پیگیری جزئیات زندگانی بانویی که به تنهایی «یک امت» و «مدرسه‌ای فراگیر» برای همه نسل‌ها بود، غفلت ورزیده‌اند.
استاد حوزه علمیه خواهران بیان کرد: شخصیت والای این بانوی والامقام در عرصه‌های مختلف ولایت‌مداری، مادری، همسری و حضور در صحنه جهاد و همراهی و همدلی با خاندان اهل بیت(ع) بسیار شاخص، ویژه و تاثیر گذار است.
وی گفت: ام‌البنین(ع) از زمانیکه پا به خانه امام علی(ع) گذاشت، همواره خود را در خدمت فرزندان فاطمه(س) می‌دید و عشق و محبت خود را نثار آنان می کرد؛ محبتی بی‌ریا و خالصانه که تمام وجود او را در بر گرفته بود.
طباطبایی ابراز کرد: او خدمت به فرزندان رسول خدا(ص) و مادری کردن در حق ایشان را فرصت و توفیقی خدادادی در زندگی خویش می شمرد، از این رو، خود و فرزندانش مانند پروانه‌ای بر گرد شمع وجود امام علی(ع) و یادگاران پیامبر(ص) و فاطمه زهرا(ع) می گشت و از نور ایشان پر فروغ می‌شد.
وی گفت: اهل بیت(ع) که سرچشمه های کرامت و فضیلت اند، همواره حق مادری حضرت ام البنین را به جا آورده و پاس خدمت‌هایش را نگه داشته‌اند.
استاد حوزه علمیه خواهران یکی از ویژگی‌های ام‌البنین(ع) را وفاداریش عنوان کرد و افزود: وفا صفتی ارزنده و ستودنی است و در هر کسی باشد، او را گرامی و عزیز می کند، وفاداری و پایبندی به عهد و پیمان، فضیلتی بزرگ است که حتی میان صفت های دیگر، خودنمایی می کند و منزلتی والا دارد؛ زیرا آراسته شدن به وفاداری و ملکه شدن آن در روح و روان آدمی، مستلزم پاکی و مراقبت همیشگی و پیروزی بر همه زشتی ها و وسوسه‌های شیطانی است و این صفت متعالی در وجود پاک این بانو و فرزندان غیورش متجلی می‌باشد.
وی یکی دیگر از دیگر ویژگی ام البنین را ادب ایشان عنوان و تصریح کرد: ام البنین(س) که از دامان خاندانی ادب پرور و برخاسته بود، در محضر اسوه ادب حضرت علی(ع) آن را بارور ساخت و الهی کرد.
طباطبایی بیان کرد: ایشان در پیشگاه خدا ادب بندگی را نگاه می داشت و نسبت به مردم فروتن بود؛ اما بزرگی نمود ادب او، در برابر حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) و فرزندان معصوم آنان است.
وی اضافه کرد: هنگامی که به خانه حضرت علی(ع) قدم نهاد، خود را نه به عنوان جانشین حضرت فاطمه(س)، بلکه به عنوان خادم فرزندان حضرت فاطمه(س) می‌دانست، با آنان به ادب رفتار می‌کرد و آنها را گرامی می داشت.
وی گفت: حضرت عباس(ع) از این سرچشمه ادب، تربیت آموخت که بردارش امام حسین(ع) را همیشه یا سیدی، یا اباعبدالله خطاب می‌کرد و همواره ادب را در گفتار و رفتار خود نسبت به فرزندان حضرت زهرا(س) نگاه می‌داشت.
استاد حوزه علمیه خواهران از دیگر ویژگی‌های ایشان را ولایت‌دوستی و ولایت‌پذیری عنوان کرد و افزود: عشق و محبت به ولایت با جان این بانوی بزرگوار آمیخته بود، او حضرت علی(ع) را نه تنها به عنوان همسر، بلکه به عنوان برادر رسول خدا(ص) و حجت خدا در میان مردم می‌دید و با تمام توان از حضرت علی(ع) و فرزندانش دفاع کرد و همواره خود را پیرو و مدافع ولایت می‌دانست و در این راه از تمام هستی و فرزندانش گذشت.