مرتضی 67 سال سن دارد و شغلش، جوشکاری درب و پنجره و ... بوده، ولی حالا یک سالی می‌شود که با ضایعات فلز، دست سازه‌هایی به غایت زیبا در پارکینگ منزلش، می‌آفریند. اگرچه دوران بازنشستگی را پشت سر می‌گذارد، ولی انرژی و انگیزه‌ای که دارد، او را واداشته تا ایده‌های خلاقانه‌اش را عملی کند و فلزات بی‌جان را روح و جلا ببخشد. او در کار خود بسیار دقیق است و با وجود امکانات اندک و سختی‌های بسیار، به حرفه‌اش عشق می‌ورزد. همسرش نیز او را حمایت و تشویق می‌کند. خریدار دست سازه‌های او همه سنین را در بر می‌گیرد؛ از کودک گرفته تا بزرگسال، خریدارانی که ارزش این دست سازه‌های هنری را می‌دانند و ناخودآگاه لب به تحسین آنها می‌گشایند.