بزرگان دین فرموده‌اند: «کارهای نشدنی را از خدای متعال نخواهید.» در روایتی آمده است که روزی یکی از اصحاب نبىّ‌اکرم(ص) در حضور پیغمبر دعا کرد و گفت: «اللّهم لاتحوجنی الی احد من خلقک»؛ «خدایا، مرا محتاج هیچ آفریده‌ای نکن.» «فقال رسول الله، صلّی‌الله علیه و آله: لا تقولن هکذا.» «پیغمبر، صلّی‌الله علیه و آله فرمود: این طور نگو.» «فلیس من احد الّا و هو محتاج الی النّاس.» مگر می‌شود که یک انسان، محتاج دیگران نباشد؟ «نگو که خدایا مرا محتاج هیچ کس نکن. این، خلافِ طبیعت بشری، خلافِ سنّت الهی و خلافِ طبعِ نهاده پروردگار در وجودِ انسان است.» آن فرد، عرض کرد: «یا رسول‌الله! پس چگونه دعا کنم؟» فرمود: «قل اللّهم لاتحوجنی الی شرار خلقک.» «بگو: خدایا! مرا محتاج اشرار از بندگان خود مکن. مرا نیازمند مردمان شریر مکن. مرا محتاج انسان‌های لئیم مکن. این درست است.