به گزارش ایکنا، هر نگاهی به دیدن نمی‌رسد همانگونه که هر بصری به نظر نمی‌رسد. عبارت «نگاه کردم ولی ندیدم را» بارها و بارها گفته‌ایم و از دیگران نیز شنیده‌ایم. نظر به نظریه منتهی می‌‌شود و بیانیه خروجی آن است.

همانجا که قرآن ما را با «انْظُرُوا» دعوت به «سيروا فِی الأَرضِ...» کرده است تا بیندیشیم و عاقبت‌اندیشی و صاحب نظر در توحید، مبدأ و معاد شویم و بر معنی از کجا آمده‌ام و به کجا می‌روم چنبره بزنیم و به تأمل بنشینیم. اما تعقل در چرایی زوال تمدن‌های قدرتمند مستکبر و تأمل همراه با سیر در زمین، نباید سطحی باشد و عبرت از پیشینیان و عبور عالمانه از خراب‌آباد هستی برای عابران تکذیب‌کننده و مشرک، تأکید مؤکد خداوند حکیم است.

همان‌گونه که سیر در کتاب الهی و تأمل در تعالیم وحیانی بنابر فرمایش اهل‌ بیت(ع) سفارش شده است در قرآن کریم نیز در شش مورد دستور به سیر و سفر و در هفت مورد سرزنش در ترک سفر به شکل پرسشی دارد. بنابراین آثار و بناهای مانده از گذشته هر چند بازتاب فرهنگ حاکم بوده و از مشتی خاک و سنگ است، اما همه آنها مایه عبرت عابران و بازدیدکنندگان است.

سیر در زمین ما را در مقام پاسخ‌گویی به پرسش‌های قرآنی که با «كَيۡفَ كَانَ؛ چگونه شد؟» طرح شده، قرار می‌دهد. هرچند ایمان آورده‌ایم و در زمره مشرکان و تکذیب‌کنندگان نیستیم، اما هر کدام از ما در مقام لطف بی‌منتهای ذات باریتعالی کوتاهی کرده و مجرم هستیم و به آن اقرار داریم و با پیروی از حضرات معصومین و پیشوای عارفان امام سجاد(ع) در دعای 53 صحیفه «فَأَنَا ظَالِمٌ لِنَفْسِی الْمُقِرُّ لِذَنْبِی» در تمنای بخششیم.

دستور به سیر و سفر در مصحف شریف و سرزنش در ترک سفر (به شکل پرسشی) در قرآن کریم

یادآور می‌شود، محتوای این اینفوگرافیک کاری از حجت‌الاسلام علی رجبی، حافظ و مدرس حفظ قرآن است. همچنین پایگاه اطلاع‌رسانی حجت‌الاسلام علی رجبی به نشانی https://fslt.ir قابل دسترسی است.