آیه عجیبی است: «وَ ما کانَ رَبُّک لِیهْلِک الْقُری‏ بِظُلْمٍ وَ اهْلُها مُصْلِحونَ‏» (هود/۱۱۷) پروردگار تو هرگز چنین نیست که مردمی را به موجب ظلمی هلاک کند درحالی که آنها مصلح و اصلاح کننده‏‌اند. اینکه هم ظالمند و هم اصلاح‌کننده یعنی چه؟ مقصود از ظلم در اینجا آن «ظلم عظیم» است که شرک است، و مقصود از اینکه مصلح هستند یعنی در میان خودشان مصلحند. پس ظلمشان در حق الله است، اصلاحشان در حق‏ الناس. بنابراین قرآن این ‏طور می‌گوید که اگر مردمی خودشان برای خودشان در دنیا خوب باشند اما کافر و مشرک باشند، عدالت در میانشان برقرار باشد ولی مشرک باشند، در این دنیا خدا آنها را معذب نمی‌کند. [آیت الله شهید مرتضی مطهری، کتاب آشنایی با قرآن، جلد۳، صفحه۱۴۱]