خداوند متعال مقدر فرمود تا وجود همام این امام در طول زندگی اهل بیت (ع) دلیل و برهانی باشد بر درستی عقیده‌ای که ما درباره اهل بیت (ع) به آن ایمان داریم. پدیده‌ای که با این امام پدیدار شد، آن بود که ایشان به امامت رسید حال آنکه هنوز در سن کودکی بود، بر این اساس که تاریخ، اتفاق و اجماع دارد که وقتی پدر ارجمند امام جواد (ع) درگذشت، ایشان بیش از هفت سال سن نداشت. این بدان معناست که ایشان پیشوایی طایفه شیعه را از نظر روحی و دینی و علمی و فکری به عهده گرفت حال آنکه بیش از هفت سال نداشت. اگر این پدیده را که برای نخستین بار در زندگی امامان (ع) در امام جواد (ع) نمود یافته، بر اساس حساب احتمالات بررسی کنیم، درخواهیم یافت که این پدیده به‌تنهایی کافی است تا حقانیت خطی را که امام جواد (ع) نمایندگی می‌کرد، بپذیریم؛ زیرا چگونه ممکن است پیش‌فرضی جز پیش‌فرض امامت واقعی را درباره کسی بپذیریم که بیش از هفت سال سن ندارد و در عین حال پیشوایی این طایفه را در همه زمینه‌های روحی و فکری و فقهی و دینی به عهده گرفته است؟ [علامه صدر، کتاب امامان اهل بیت (ع)؛ صفحه 637]