آیت‌الله سیدجلیل زرآبادی هفتم شهریور ۱۲۹۶ خورشیدی در محله «قوی میدان» قزوین، دیده به جهان گشود. پدرش، آیت‌الله العظمی سیدموسی زرآبادی و مادرش، دختر حاج میرزا احمد تنكابنی و نوه ملا كریم روغنی قزوینی بود. وی تحصیلات خویش را از مكتب‌خانه آغاز كرد. تا ۱۵ سالگی، خواندن و نوشتن و قرائت قرآن كریم را آموخت. در سال ۱۳۵۳ قمری، پدرش را از دست داد. آن‌گاه با ارشاد حاج شیخ علی اكبر الهیان تنكابنی برای تحصیل علوم حوزوی به مدرسه «مولاوردیخان» و سپس «التفاتیه» رفت. در آنجا، مقدمات و منطق را نزد سید احمد سید جوادی (عماد) و سطح را نزد شیخ العلمای قزوین؛ آیت‌الله حاج میرزا عبدالرحیم سامت و شیخ علی اكبر الهیان تنكابنی فراگرفت.
ایشان در سال ۱۳۶۸ قمری با شوق فراگیری بیشتر علوم اسلامی، راهی قم شد و سطوح عالیه را از محضر حضرات آیات عظام سیدابوالحسن رفیعی قزوینی، هیبت‌الله تلاتری، شیخ یحیی مفیدی، محمدتقی خوانساری و سید حسین بروجردی فراگرفت. وی ۸ سال نیز در درس خارج اصول حضرت امام خمینی(ره) شركت جست. ضمن اینكه دروس «اسفار ملا صدرا» را در محضر علامه محمد حسین طباطبایی و فلسفه را نزد آیت‌الله حاج شیخ مهدی مازندرانی آموخت.
آیت‌الله سیدجلیل زرآبادی در سال ۱۳۳۸ خورشیدی پس از دریافت اجازه در امور حسبیه و شرعیه از سوی آیت‌الله العظمی بروجردی، به دستور ایشان، سرپرستی حوزه علمیه آستانه اشرفیه را نیز عهده‌دار شد. ۳ سال بعد به قزوین بازگشت و با برپایی محفلی پربار، به تدریس تفسیر پرداخت و در بازسازی مدرسه التفاتیه نیز از هیچ كوششی فروگذار نكرد.
ایشان از آیت‌الله رفیعی قزوینی و حضرت امام خمینی اجازه اجتهاد و از آیات عظام سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، حسینی قزوینی، سیدابوالقاسم خویی اجازه روایی دریافت كرده است. سرانجام آیت‌الله سیدجلیل زرآبادی پس از ۸۰ سال خدمت به اسلام و پرورش شاگردان برجسته، در تیرماه ۱۳۷۳ خورشیدی دیده از جهان فرو بست و در كنار آرامگاه پدر بزرگوارش در شاهزاده حسین قزوین به خاک سپرده شد.