از جنبه بشری، این احساس انسان متمدن که دیگر به پایان راه رسیده، عاملی زیربنایی در آفرینش فضای مناسب برای پذیرش رسالت جدید، یعنی رسالت عدالت است. این احساس رسیدن به پایان راه، از رهگذر تجارت گوناگون تمدنیِ انسانِ متمدن فراهم می‌آید که از رفتارهای منفی خود گران‌بار گشته و نیاز خود به یاری را دریافته و با فطرتش به جهان غیب یا سویی نامعلوم گراییده است. [علامه صدر، کتاب پژوهشی درباره امام مهدی (عج)، صفحه 82]