اگر فداکاری فضیلت‌مدار انسانی را کتابی تلقی کنیم، کارهای علی(ع) عنوان این کتاب است که پرتو جاودانگی از آن فرا می‌تابد. اگر اصول آسمانی محمد(ص) نمودی عملی بر روی زمین داشته باشد، علی(ع) تجسم زنده آن اصول در طول همه روزگاران و همه نسل‌هاست. اگر رسول خدا(ص) علی و قرآن را در میان امتش جانشین ساخته، بدین روی بوده که قرآن تفسیر معانی علی بزرگ(ع) تجسمی از الگوهای قرآن کریم قرار گیرد. اگر خداوند علی(ع) را در آیه مباهله، نفْس [یعنی خود] رسول خدا (ص) شمرد، از آن‌ روی بود که مسلمانان دریابند که او امتداد طبیعی محمد(ص) و پرتوی فراتابیده از روح بزرگ اوست. [شهید علامه محمدباقر صدر، کتاب فدک در تاریخ، صفحه ۱۰۶]