در زیارت ناحیه مقدسه از حضرت قاسم(ع) چنین یاد شده است: «درود بر قاسم بن الحسن(ع) که شمشیر بر فرقش وارد شد و زره‌اش را به غارت بردند. هنگامی که عمویش حسین(ع) را صدا زد، حسین(ع) مانند باز شکاری خود را به قاسم رسانید. مشاهده کرد قاسم در حال جان دادن پاها را بر زمین می‌ساید، فرمود: از رحمت خدا دور باد آن مردمی که تو را کشتند و در قیامت جد و پدرت دادخواه آنان باد».