شیعه از اسلام محمد(ص) و علی(ع) پیروی می‌کردند و می‌کنند، نه اسلام آلوده به انواع جهل، انحراف، تحریف، ارتجاع و... یا سازش با کسانی که می‌خواهند عدالت را به فراموشی سپارند. از این رو در برابر ستمگران می‌ایستادند و با استکبار و مستکبران سیاسی و اقتصادی و فرهنگی به مبارزه بر می‌خاستند و در مقابل متکاثران و مترفان و فرعون‌های مسرف سر فرود نمی‌آوردند و خود را به قبول تکاثر و ستم و استضعاف اقتصادی تسلیم نمی‌کردند و به پرخوری ستمگران مالی و گرسنه ماندن ستمدیدگان رضا نمی‌دادند و نمی‌پذیرفتند که اموال، وسیله‌ای در دست توانگران و ثروتمندان باشد.
یک نمونه از آنچه گفته شد؛ ایستار صحابی علوی بزرگوار، حبیب بن مظاهر اسدی- شهید عاشورایی معروف- و صحابی بزرگوار جنگنده در رکاب علی(ع) در دو جنگ جمل و صفین - و شهید تواب در خونخواهی عاشورا- سلیمان بن صرد خزاعی است. هنگامی که آن دو به حضرت سیدالشهدا (ع) نامه نوشتند و خواستار آمدن امام از حجاز به عراق (کوفه) شدند تا با زمامداری او حق و عدل را استقرار بخشند و باطل و ظلم را از جامعه اسلامی برانند، در آن نامه از سیطره متکاثران بر مردم و بلعیدن اموال مستضعفان درد گزاری فراوان کرده آن را می‌نکوهند...
این دو بزرگمرد مجاهد، از جمله در نامه خود - خطاب به امام حسین (ع) چنین می‌نویسند:
«.. وجعل مال الله دوله بین جبابرت‌ها و أغنیائها... یزید، مال خدا (اموال عمومی) را در اختیار سرمایه‌داران جبار و توانگران... قرار داده است» (بحار ج ۴۴، ص۳۳۳)
آری مال خدا چیزی جز مال طبقات مختلف اجتماعی و مستضعفان نیست و این ایستار قاطع، به نوبه خود، نشان می‌دهد که پیشینیان انقلابی شیعه در آن اهتمام داشتند که عدالت اقتصادی و معیشتی را اجرا کنند...
برگرفته از الحیات، جلد ۶، صفحه ۴۰۳