قیام امام حسین(ع) در نگاه خیلی از بزرگان آن دوره، قیامی بود که هم از لحاظ عقلی و هم از لحاظ شرعی کار صحیحی نبود. همه می‌گفتند: «حسین! قیام نکن و کاری با کار یزید نداشته باش.» ولی امام حسین(ع) شعارش «هیهات منّا الذلة» بود و نه تنها خودش به کربلا رفت بلکه خانواده‌اش را هم به کربلا برد. امام خمینی(ره) در این زمینه بیان می‌دارند: «سلام بر حسین بن علی که با یاران معدود خویش برای برچیدن بساط ظلم غاصبان خلافت به پا خاست و از ناچیز بودن عِده و عُده، به خود خیال سازش با ستمگر را راه نداد و کربلا را قتلگاه خود و فرزندان و اصحاب معدودش قرارداد و فریاد «هیهات منّا الذلة»اش را به گوش حق‌طلبان رساند که در نظر دنیاگرایان و ملت‌پرستان، آنچه از این اولیای معظم الهی صادر شده خلاف عقل و شرع است. قیام بدون تجهیزات کافی را عقل آنان نمی‌پسندد و شرع آنان اجازه نمی‌دهد». [کتاب توجیه المسائل کربلا، ص۳۰]