بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿۱﴾

سوگند به روز قیامت

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾

و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است

أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾

آیا انسان مى ‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾

آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾

انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿۶﴾

از این‏رو مى ‏پرسد قیامت کى خواهد بود

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾

بگو در آن هنگام که چشم‌ها از شدت وحشت به گردش در آید 

وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾

و ماه بى ‏نور گردد

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾

آن روز انسان مى‏ گوید راه فرار کجاست

کَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾

هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾

و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿۱۴﴾

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است