مال خود به خود رشد و نمو ندارد. باید بر روی آن کار بشود. ولی اگر انسان بخواهد قلب را تسخیر بکند، این خود به خود رشد دارد؛ به این معنا که اگر انسان دلی را به سوی خود جلب کرد، این صاحب دل زبان به مدح آن کسی می‌گشاید که دلش به گرو او رفته است. این حالت همین‌طور پیش می‌‎رود و او مرتب تعریف، مدح و ستایش کرده و قلوب دیگر را جذب می‌کند، بدون اینکه انسان خرجی بکند؛ لذا می‌گویند: تملک قلوب بر تملک اموال ترجیح دارد، چون تملک قلوب خود به خود رشد می‌کند، ولی تملک اموال خود به خود رشد نمی‌کند؛ لذا جاه، مقام و ریاست مطلوبیتی بیشتر از مطلوبیت مال دارد و ابناء دنیا مسئله مقام را بر مال ترجیح می‌دهند. حتی می‌گویند: وقتی قلب و دلی را به سوی خود جلب کردی، آن‌چه آن شخص از اموال دارد در اختیار انسان قرار می‌دهد و برای انسان پول هم خرج می‌کند. اگر انسان را خیلی دوست داشته باشند، برای او پول هم خرج می‌کنند. [مرحوم آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی]