بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿۱﴾
نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿۲﴾
همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿۳﴾
و آنكه اندازه‌گيرى كرد و راه نمود
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿۴﴾
و آنكه چمنزار را برآورد
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿۵﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره‌گون گردانيد
سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى ﴿۶﴾
ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿۷﴾
جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى‌داند
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿۸﴾
و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى‌گردانيم
فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿۹﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد
سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَى ﴿۱۰﴾
آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿۱۱﴾
و نگون‌‏بخت‏ خود را از آن دور مى‌دارد
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿۱۲﴾
همان‌كس كه در آتشى بزرگ در آيد
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿۱۳﴾
آنگاه نه در آن مى‌ميرد و نه زندگانى مى‌يابد
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى ﴿۱۴﴾
رستگار آن كس كه خود را پاک گردانيد
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿۱۵﴾
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۱۶﴾
ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى‌گزينيد
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿۱۷﴾
با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿۱۸﴾
قطعا در صحيفه‌هاى گذشته اين [معنى] هست
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿۱۹﴾
صحيفه‌هاى ابراهيم و موسى