دنیا را مومن نه رها می‌کند، نه فرار می‌کند ازش بلکه سوارش می‌شود. رس دنیا را می‌کشاند، رمق دنیا را می‌کشد، مگر می‌گذارد، ثروتش و قدرتش بمانند و خودش برود، خودش را پای ثروت نمی‌گذارد ثروت را پای خودش می‌گذارد، جهت دادن یعنی این باهاش راه می‌رود، دنیا می‌شود پای مؤمن نه بار مؤمن. این است که زهد اسلامی زهد اخذ است نه زهد ترک. [استاد علی صفایی حائری]