به گزارش ایکنا به نقل از انتشارات نیستان هنر؛ «شُکری هندی»، شاعری ناشناخته از قرن دوازدهم قمری است که به فارسی و تُرکی می‌سروده و جای تعجیب است که نام و نشانی از او در تذکره‌ها ثبت نشده و تا پیش از این نیز کسی او را معرفی و آثارش را بررسی، تصحیح و منتشر نکرده است.
مدرس در مقدمهٔ این کتاب، سابقهٔ زبان فارسی در شبه‌قاره را به اختصار بررسی کرده و سپس از لابه‌لای شعر شُکری به کشف نام، تبار، زندگی، باور و اندیشهٔ او پرداخته است.
مدرس در بخشی از مقدمه؛ شعر شُکری را دو رنگ نامیده؛ چرا که هم رنگ‌مایه و تلألؤِ طرزِ هندی در آن است، و هم دارای رنگ و رایحهٔ سبک عراقی است.
وی همچنین نوشته: «شاید شُکری در مقایسه با هم‌روزگارانش شاعر برجسته و فوق‌العاده‌ای نباشد، اما شعرش از لطافت، حلاوت، دلپذیری و صفا بی‌بهره نیست».
بررسی اجمالیِ بیان، آرایه‌ها و اشاره به برخی از ابیات دلنشین و تأمل برانگیز شُکری نیز از جمله نکاتِ مقدمهٔ این کتاب است.
تصحیح این کتاب، بر اساس یگانه نسخهٔ خطیِ دستیاب (موجود در کتابخانه مجلس) و با شیوه قیاسی به انجام رسیده است.
«سفر در حباب»، اشعار فارسیِ شُکری شامل قصائد، غزلیات، مُخَمَسات، مُسَمَط و یک نوحه، گزیدهٔ مثنویات و قطعات و رباعیات است.
در پایان هر بخش از عناوینِ یادشده، مدرس به شیوه‌ای آسان و روان، ابیات و اصطلاحات و لغات دشوار را شرح و معنا کرده است.