حنانه یعقوبی، پژوهشگر پژوهش هنر  در گفت‌وگو با ایکنا درباره عکس انقلاب گفت: موضوعی که من خیلی تمایل داشتم به آن بپردازم و در تورق کتاب‌های هنری و به ویژه عکاسی به ذهنم خطور کرد، تاریخ دهه ۵۰ ایران بود، در این سال‌ها واژه‌ای به نام «انقلاب اسلامی» عنوان می‌شود و هنرش زیر بار این نام می‌رود. یعنی به هنر آن نگاه جدی نمی‌شود، اینکه چه اتفاقاتی افتاد که ما به انقلاب رسیدیم، خیلی مورد توجه واقع نمی‌شود. ما باید به خیلی از چیزها نگاه کنیم، به عکاسانی که در آن زمان حضور داشتند و کاری که من می‌خواستم انجام دهم بررسی عکس‌های انقلاب اسلامی ایران از دید پست مدرن بود... تا یک زمانی می‌گفتند عکس‌ها خوب نیست، عکس‌ها قابل خوانش نیست، چون عکس‌ها فقط یک حقیقت را می‌گوید اما عکس‌‌ها یک حقیقت را نمی‌گوید و تغییر می‌کند و همه چیز براساس تاریخ و براساس زمانه در حال تغییر است. عکس‌ها به خوبی نشان می‌دهد که همه چیز در حال دگرگونی است. یعنی اگر که ما بیاییم عکسها را بدون هیچ‌گونه تجربه قبلی نگاهش کنیم، قاعدتا تاریخ را توانسته‌ایم به خوبی تا یک جایی نگاه کنیم. آن چیزی که اساتید ما در حوزه پژوهش هنر نوشته‌اند عکس‌ها خیلی کمک کننده بود‌ند.