آنها که اهل سیر و سلوک هستند، اول سالشان از ماه مبارک رمضان شروع می‌شود؛ لذا در ماه شعبان خیلی حساب‌های خودشان را بررسی می‌کنند، مثل یک کاسبی که آخر سال تجاری کاملاً دفترش را ورق می‌زند که سود و زیان سال مشخص بشود. در ماه ‌شعبان خیلی‌ها در انقلاب و هول و ولا هستند که ببینند امسال چکار کردند! ماه شعبان آخر سال است، لذا تمام تلاش و کوشش‌های آنها این است که ببینند چکار کردند و خیلی به «سال جدید» نمانده است؛ لذا دعاهای ماه شعبان نشان می‌دهد که انسان باید طرزی جامه تکانی کند که چیزی در دامن او نباشد. [آیت‌الله جوادی آملی؛ درس خارج فقه؛ ۱۳۹۴/۰۳/۰۶]