«وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ‎(سوره فلق:٤)» دمیدن در گره، یعنی فتنه‌گری در ذهن‌ها، در اراده، در عقیده و در روابط، که از راه سخن‌چینی یا دسیسه یا از راه بازگو کردن برخی مسائل به انگیزه افکندن گره‌هاست. عصر ما، عصر سازمان‌هاست و ما امروز سازمان‌هایی می‌یابیم که فتنه‌گری می‌کنند و افکار را گمراه و منحرف می‌کنند و میان نزدیکان و جامعه و هم‌میهنان فاصله می‌اندازند. این‌گونه مسائل بسیار بسیار مایه رنج و ناراحتی است. این سازمان و مؤسسات فقط به این هدف و برای دمیدن در گره‌ها تأسیس شده‌اند. قرآن به ما می‌آموزد و می‌گوید: از شر دمندگان در گره‌ها به پروردگار صبحگاه پناه ببرید، پروردگار سپیده‌دمان و نور، پروردگار دانش و زندگی و روشنگری؛ زیرا انسان هنگامی که بر مبنای اعتماد به نور و ایمان به جایگاه واقعی خود می‌رسد، خود را از «دمیدن در گره‌ها» مصون می‌یابد. [امام موسی صدر؛ کتاب «حدیث سحرگاهان: گفتارهای تفسیری»، بند ۳۹۲]