فردوسی جواب‌دهنده به ندای مردمِ زمان بود، چون چشمه‌ای از قعرِ ضمیرِ ایرانی جوشید، زیرا ایرانی خود را محکوم به زنده بودن می‌دید، به ناگهان شاهنامه مانند صبح بر کاروانِ گمشده‌ای سر برآورد. [مرحوم استاد محمدعلی اسلامی ندوشن]