دقت در گزینش نیروها، یکی از شاخص‌های کارگزار نظام اسلامی است که از نامه ۵۳ نهج‌البلاغه، مشهور به عهدنامه مالک اشتر به دست می‌آید. امیرالمؤمنین(ع) در بخشی از این نامه می‌نویسد: «بدترین وزیران تو کسی است که پیش از تو وزیر اشرار بوده و کسی که در گناهشان شرکت داشته است. پس هرگز چنین کسانی را محرم راز خود قرار مده، زیرا اینان یاوران گناهکاران و برادران ستم‌کارانند. و تو می‌توانی جایگزینی بهتر از آنان بیابی که در رأی و کاردانی مانند آنها باشند و بار گناهان آنها را نداشته باشند، از کسانی که ظالمی را در ستم‌کاری و گناه‌کاری یاری نرسانده‌اند. رنج و خرج چنین کسانی برای تو کمتر، یاری‌شان به تو بهتر، مهربانی‌شان با تو بیشتر و الفتشان با بیگانه کمتر است. اینان را از خاصان و نزدیکان خود در خلوت‌ها و مجلس‌ها قرار ده. باید برگزیده تو کسی باشد که از همه به گفتن سخن تلخ حق، گویاتر است و در اموری که بر اثر هوای نفس از تو سر می‌زند و خداوند برای اولیایش نمی‌پسندد، کمتر یاری‌ات دهد، در هر کجا که باشد.»