سعید خدیوی، معاون فرهنگی جهاددانشگاهی خراسان‌رضوی در گفت‌وگو با ایکنا در خصوص چالش‌های فرهنگی موجود در جامعه اظهار کرد: اگر بخواهیم به چالش‌های فرهنگی امروز جامعه‌ بپردازیم، لازم است از زوایای مختلف به این موضوع نگاه کنیم و در این راستا به نظر می‌رسد که مقام معظم رهبری، همواره بر اولویت فرهنگی تأکید داشته‌اند و این در حالی است که در شرایط کنونی، مسائل اقتصادی نیز به شدت حائز اهمیت‌ است.

 

وی با اشاره به حضور قومیت‌های مختلف در ایران افزود: وقتی درباره ایران صحبت می‌کنیم، باید توجه داشته باشیم که این کشور تنها به یک قوم یا زبان خاص محدود نمی‌شود، ایران سرزمینی است با تنوع قومی و زبانی بسیار، از عرب‌ها و کردها گرفته تا ترک‌ها، بلوچ‌ها و تات‌ها که هر کدام بخشی از هویت ایرانی را تشکیل می‌دهند و این تنوع نه تنها در قومیت‌ها بلکه در زبان‌ها نیز مشهود است.

 

خدیوی ادامه داد: ایران به دلیل تاریخ و موقعیت جغرافیایی خاص خود، همواره مورد هجوم و تجاوز قرار گرفته و از زمان‌های قدیم، هر کسی که قصد فتح سرزمینی را داشته از ایران عبور کرده است، اما با وجود این چالش‌ها همچنان پابرجا مانده و هویت فرهنگی خود را حفظ کرده است، به همین دلیل به نظر می‌رسد که اولویت‌دادن به مسائل فرهنگی از سوی مقام معظم رهبری، نه تنها یک انتخاب بلکه ضرورت است.

 

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی خراسان‌رضوی با تأکید بر اهمیت فرهنگ و لزوم پایبندی به آن برای وحدت در کشور بیان کرد: فرهنگ به‌عنوان پیوند‌دهنده اجزای مختلف جامعه عمل می‌کند و هویت ملی را شکل می‌دهد، فرهنگ ایرانی با تمام تنوع‌هایی که دارد، می‌تواند به‌عنوان یک عامل وحدت‌بخش عمل کند و اگر بخواهیم به آینده‌ای روشن برای کشور فکر کنیم، باید بر روی تقویت فرهنگ و هویت ملی تمرکز کنیم.

 

خدیوی با اشاره به اهمیت بزرگداشت و زنده نگاه داشتن یاد شاعران در این راستا اظهار کرد: شاعران بزرگ ایرانی نیز نقش مهمی در شکل‌گیری و حفظ این فرهنگ ایفا کرده‌اند و چه ترک، چه بلوچ و یا عرب باشند، بخشی از میراث فرهنگی ایران محسوب می‌شوند و باید از آن‌ها به‌عنوان نمادهای وحدت و همبستگی فرهنگی بهره‌برداری کنیم. ایران از تاجیکستان و افغانستان تا نیمه‌های پاکستان و نزدیک به هند را در بر می‌گرفته است و همه این مناطق به‌نوعی به ایران و ایرانی وابسته‌اند، برای نمونه در هر خانه‌ای یک کتاب حافظ وجود دارد یا ارادت به مولانا احساس می‌شود و به همین دلیل این کشور بر پایه‌های فرهنگی خود، از جمله آثار شاعران بزرگ شکل گرفته است.

فرهنگ یک ضرورت ملی است

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی خراسان‌رضوی در خصوص اهمیت پایداری این نظام فرهنگی اظهار کرد: اگر نظام فرهنگی دچار خدشه شود، کشور نیز دچار چالش می‌شود، یکی از پایه‌های فرهنگی ما تشیع است که در واقع اسلام را از عرب‌ها گرفته و با فرهنگ ایرانی ترکیب کرده‌ و این ترکیب فرهنگی، بستری را فراهم کرده است که کشور را یکپارچه و با نگاه دینی و مذهبی، هویت ملی ما را تقویت می‌کند، بخش بسیاری از این فرهنگ نیز به عاشورا و مراسم مذهبی وابسته است که این‌ موارد نگهدارنده مرزهای کشور هستند.

 

خدیوی ادامه داد: به همین دلیل است که مقام معظم رهبری همواره بر اولویت فرهنگی تأکید دارند و این تأکید نه به‌خاطر یک نگاه لوکس یا احساسی به فرهنگ، بلکه به‌دلیل ضرورت حفظ هویت ملی است و اگر فرهنگ نباشد، چیزی به اسم ایران نیز وجود نخواهد داشت. در کشوری زندگی می‌کنیم که اقوام مختلفی وجود دارند و همین نظام فرهنگی است که ما را به‌هم پیوند می‌دهد، جشن نوروز، معماری خاص، علاقه به حافظ و فردوسی و مراسم مذهبی مانند محرم، همه بخشی از این فرهنگ دیرینه هستند.

وی در ارتباط با چالش‌های ممکن در صورت از بین رفتن فرهنگ، افزود: اگر این فرهنگ از بین برود، ممکن است کشور با چالش‌های جدی مواجه شود، فروپاشی امپراتوری‌هایی مانند عثمانی نشان‌دهنده این است که وقتی یک امپراتوری از بین می‌رود، نه تنها مرزها دچار تغییر می‌شوند، بلکه جنگ‌ها و خونریزی‌های جدیدی نیز رخ خواهد داد. از زمان فروپاشی عثمانی تا امروز همیشه در درون مرزهای آن جنگ‌هایی وجود داشته است.

 

خدیوی بیان کرد: آنچه که ما به‌عنوان ایران می‌شناسیم، نه قومیت‌ها و نه زبان‌ها، بلکه نظام فرهنگی است که شامل شعر و ادبیات، معماری و مراسم مذهبی است و این عناصر گوناگون باعث شده‌اند که یک هویت مشترک داشته باشیم، به‌عنوان نمونه ترک‌های آذربایجان و حتی ترک‌های خارج از کشور همواره علاقه‌مند به اهل‌بیت(ع) هستند و این علاقه‌مندی نماد وحدت ملی ماست، بنابراین حفظ و تقویت فرهنگ ایرانی باید در اولویت قرار گیرد.

 

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی خراسان‌رضوی در پایان گفت: پرچم به‌عنوان نمادی از هویت ملی، نشان‌دهنده فرهنگ و تاریخ یک کشور است، برای نمونه وقتی که شخصی نام حضرت عباس(ع) را بر روی لباس خود می‌نویسد، این عمل نه تنها یک ابراز ارادت به یک شخصیت مذهبی است، بلکه نماد ارتباط عمیق فرهنگی و اجتماعی وی با هویت ایرانی و اسلامی‌اش محسوب می‌شود و چنین نمادهایی یادآوری می‌کنند که فرهنگ و تاریخ چگونه می‌توانند ما را به‌هم پیوند دهند و هویت مشترکی را بسازند.