مهدی قزلی، نویسنده کتاب «پنجره‌های تشنه» در گفت‌وگو با ایکنا درباره تقریظ این کتاب گفت: من از همین تریبون که در اختیار دارم می‌گویم، چون مشخص نیست که آدم چه زمانی و در چه مکانی می‌میرد؛ هر کسی که این مصاحبه را می‌خواند و می‌بیند اگر روزی از مرگ من آگاه شد با خود کتاب «پنجره‌های تشنه» را بیاورد و وصیت می‌کنم به هر ترتیبی که شده در قبر من یک جلد از این کتاب را قرار دهند.

همچنین برای آن که از فرصت این گفت‌وگو به بهترین نحو استفاده کنم؛ نکته دوم را با تمرکز بر نگارش سفرنامه می‌گویم. واقعیت آن است توجه به فرم سفرنامه یا نوشتن‌هایی که مبتنی بر سفر است به ‌سبب آنچه که در تمام این گفت‌وگو به مؤلفه‌های آن اشاره کردم، بسیار دارای اهمیت است. معتقدم باید اینگونه ادبی و شیوه نگارشی بیش‌ از پیش مورد توجه نویسندگان قرار گیرد. اگر نویسندگان دچار این بُن‌بست هستند که ما چه باید بنویسیم و چه کاری انجام دهیم؟ هر وقت که به چنین بُن‌بستی برخوردید یکی از راهکارهای برون‌رفت از آن این است که به سفر بروید. منتها تفاوت در این است که این بار باید سفر را تعریف کنیم.