مسلمانان هجرت پیامبرشان را نخستین روز تاریخ خود می‌دانند نه حادثه‌ای دیگر را، زیرا هجرت روز ولادت حقیقی و کامل اسلام است … هر گسترشی در هستی از هجرت آغاز می‌شود. هجرت از احساس خودخواهانه به احساسی گسترده؛ هجرت از تفکر تنگ و فعالیت بسته به تفکر فعالیت باز و گسترده. با پایبندی به تفکر بسته و تنگ، تنها مدنیت دروغین‌زاده می‌شود که جسم‌ها را گرد هم می‌آورد، ولی اهداف متفاوت و مختلف است. در چنین وضعی مدنیت تهی و بی‌محتواست و با اولین لرزه فرو می‌پاشد. [امام موسی صدر، «آن همیشه مهربان: گفتارهایی درباره پیامبر رحمت(ص)»]