اول دنبال این بود که به شکمش رسیدگی کند و غذایی گیرش بیاید، بعد به دنبال لباس می‌رود، بعد به مسائل جنسی منتقل می‌شود و همین طور می‌آید تا دست آخر به مسئله ریاست می‌رسد. انسان پا به سن که می‌گذارد، دست آخر آرزویی که از بقیه خیلی قوی‌تر و خطرناک‌تر است و بعد از جمع اموال، اولاد و... در انسان پیدا می‌شود، ریاست است. «آخِرُ مَا یَخْرُجُ مِنْ قُلُوبِ الصِّدِّیقینَ» چیست؟ «حُبُّ الَْجَاه» است؛ بنابراین نمی‌شود نفس انسان به طور کلی از همه اقسام آرزوها تخلیه شود؛ بلکه جابه جا می‌شود و یک دسته می‌رود و دسته دیگری جایش می‌آید که می‌تواند آرزوی مادی یا معنوی باشد. [آیت‌الله مجتبی تهرانی(ره)]