اگر کسی نهج‌البلاغه را یک منبع اخلاقی بداند باور درستی است. نهج‌البلاغه به عنوان یک منبع اخلاقی اصیل و کلاسیک مدنظر است. آنچه از نهج‌البلاغه آموخته‌ایم بیشتر جنبه‌های سیاسی ـ اجتماعی و به ویژه سیاسی آن است؛ دلیل این مسئله نیز وقوع انقلاب اسلامی ایران است. وقتی انقلاب پیروز شد به این بخش بیشتر نیاز داشتیم و بخش سیاسی نهج‌البلاغه برجسته شد. این بخش به حدی برجسته شد که وقتی اسم نهج‌البلاغه آورده می‌شود بلافاصله منشور سیاسی به ذهن می‌رسد و اگر خیلی وارد حوزه‌های دیگر شویم مسئله عدالت اجتماعی در آن مطرح می‌شود. [بخشعلی قنبری، پژوهشگر نهج‌البلاغه؛ درس‌گفتار «اخلاق اجتماعی در نهج‌البلاغه»؛ خانه اندیشمندان علوم انسانی، ۱۳ آبان ۱۴۰۳]