عطر دلانگیز بهشتی از خانه نور و عشق میتراود و جهان به میزبانی قدوم بانویی مینشیند که مادر است، الگوست و سرچشمه تمام مهرهاست. تاریخ با نور وجود حضرت زهرا(س) روشنی بخشید و شکوهی بیپایان را در دل انسانیت جاودانه کرد. این ایام فرصتی است تا دلهای ما در زمزمه شعر و نوا، به حریم این بانوی بزرگ نزدیک شود. در آخرین قسمت مجموعه «آیینه رازهای هستی» قربان ولیئی، ادیب و پژوهشگر ادبیات فارسی با خوانش بخشهایی از مثنوی «ظهور ذات»، ارادت و عشق خود را به پیامبر اکرم(ص) که حضرت زهرا(س) در دامن ایشان معرفت آموختند، ابراز میکند.
ای رایحه رهای توحید
در چشم تو «هو» چه خوش درخشید
توحید تو در نهادِ آب است
در برکه حضور ماهتاب است
الله تو حیرت آفرین است
در چشمه و چشم در کمین است
الله تو راز ناگشوده است
دریای روان به سوی رود است
الله تو در جهان روان است
مقصودِ روانی جهان است
در رویش روشن گیاه است
در پویش و پایشِ نگاه است
هر گوشه مقامِ جاری اوست
هر چشمه کلامِ جاری اوست
پیدایی او نهفتنی نیست
این راز مهیب، گفتنی نیست
ای نامه نامهای الله
منشور سلامهای الله
ای ذات بدون سایه احمد(ص)
در سایه تو علی(ع) قدم زد
زهرا(س) که بهشتِ بینشان است
در جنت ذات تو روان است
معراج تو سیرِ خویشتن بود
مقصود سیاحت وطن بود
در گفت و شنید بود هستی
در خلوت غار چون نشستی
خاموش شدی، خدا سخن گفت
او بود که از لب تو، من گفت
قربان ولیئی
{$sepehr_media_3687820_400_300}