خسرو باقری، استاد تمام دانشگاه تهران درباره تعریف تعلیم و تربیت گفت: در امر تعلیم و تربیت با یک پارادوکس (تناقض) مواجه می‌شویم. یعنی ما می‌خواهیم افراد به وضع مناسب برسند، اما آنچه در داد و ستد بین ما و آنهاست، دست‌کم بعضاً مضر و مخرب هستند. در این صورت به این معنا نمی‌توان گفت، تربیت می‌کنیم. البته بشر که نمی‌تواند از حد خود فراتر رود و پارادوکس از این جهت است. یعنی اینکه ما محدود به زمان خودمان هستیم و هر چه می‌دانیم، همان است که داری و چه بسا فردا بفهمیم، اشتباه بوده است.