ان شرّ وزرائک من کان للاشرار قبلک وزیرا، و من شرکهم فى الاثام، فلا یکونن لک بطانة؛ فأنهم أعوان الاثمة، و اخوان الظلمة، و أنت واجد منهم خیر الخلف ممن له مثل آرائهم و نفاذهم، ولیس علیه مثل آصارهم و أوزار هم ممن لم یعاون ظالما على ظلمه و لا آثما على أثمه، أولئک أخف علیک مؤونة، و أحسن لک معونة، و أحنى علیک عطفا، و أقل لغیرک ألفا، فاتخذ أولئک خاصة لخلواتک و حفلاتک. ثم لیکن آثرهم عندک أقولهم بمُرّ الحق لک و أقلهم مساعده فیما یکون منک مما کره الله لاولیائه، واقعا ذلک من هواک حیث وقع.
فرمان امام على (ع) به مالک اشتر وقتى که او را والى مصر و اطراف آن ساخت: بدترین وزراى تو کسى است که پیش از تو وزارت اشرار را داشته و در گناهان شریک آنان بوده است، هرگز او را از خواص خود قرار مده؛ زیرا آنان یاران گنهکاران‌اند، و برادران ستمکاران، و تو مى‌توانى جانشینانى بهتر از آنان پیدا کنى که نظریاتى مثل آنان دارند و نفوذ آنان را نیز دارا هستند و در عین حال از وزر و بال گناهان آنان به دورند. کسانى که هیچ ستمکارى را در ستم‌ورزى و هیچ گنهکارى را در ارتکاب گناه کمک نکرده‌اند. زحمت آنان بر تو سبک‌تر، و یارى آنان براى تو نیکوتر است و از نظر عطوفت به تو مایل‌تر، و با اشخاص جز تو کم انس‌تر مى‌باشند، پس این‌گونه انسان‌هاى ممتاز را خاص مجالس سرى و علنى خود قرار بده، سپس مقدم‌ترین خواص در نزد تو گویاترین آنان باشد درباره حق اگر چه تلخ باشد و کسى باشد که در مواردى که خداوند براى اولیایش اکراه دارد هر اندازه هم آن موارد مطلوب هواى تو باشد، کم‌ترین یارى را به تو نماید.
نامه ۵۳ نهج البلاغه
