تقلید به‌معنای یادشده در فروع دین واجب است؛ اما همین تقلید در اصول دین حرام است. اسلام اجازه نداده است که مکلف در اعتقادات اساسی دین از کسی تقلید کند. آنچه شرع درباره اصول دین از مکلف خواسته، این است که خود، به پروردگار، پیامبر(ص)، روز جزا، دین و امام، علم و یقین پیدا کند... قرآن کریم به شکل‌های گوناگون به سرزنش افرادی می‌پردازد که با تقلید از دیگران، عقاید دینی خود را بنا می‌نهند و اعتقادات اساسی‌ را می‌پذیرند یا رد می‌کنند و مثلاً به انگیزه پیروی از شیوه پدران و تعصب نسبت به آنان یا به‌دلیل سستی در تحقیق و بررسی و فرار از پذیرش مسئولیت، به تقلید در عقاید می‌گروند. [شهید محمدباقر صدر؛ کتاب انسان و عبادت، صفحه ۲۱]