ابن ‏‌عباس از اسماء بنت ‏‌عُمیس نقل می‎کند و می‎گوید: «فَأَخْبَرَتْنِي أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ أَنَّهَا رَمَقَتْ رَسُولَ اللَّهِ فَلَمْ يَزَلْ يَدْعُو لَهُمَا خَاصَّةً»؛: دیدم پیغمبر اکرم(ص) همین‎طور برای آن دو، یعنی امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) به‏ طور خاص دعا می‎کند. بعد هم می‎گوید: «وَ لَا يُشْرِكُهُمَا فِي دُعَائِهِ أَحَداً»! غیر از آن دو بزرگوار کس دیگری را هم اضافه نمی‎کردند. این روش تقدیم و تأخیر در دعاست که اوّل خودت، بعد فرزندانت، خاندانت، پدر و مادرت و کسانی را که به تو وابسته هستند دعا کن. [آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره)]