استاد محمود عابدی، از اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی در گفت‌وگو با ایکنا درباره عشق در اشعار سعدی گفت: بیشترین سرمایه شعر سعدی از ماده عشق است، آن چیزی که رنگ و جلا به شعر سعدی می‌دهد، عشقی است که اتفاق می‌افتد، عشقی پاک است، عشقی که روی به عالم قدس و پاکی دارد. چه بسا سعدی درباره یک انسانی سخن گفته؛ «قادری بر هرچه می‌خواهی به جز آزار من/ زانکه گر شمشیر بر فرقم نهی آزار نیست.» ولی مصداق و مخاطب حقیقی این شعر خداست، سعدی به گونه‌ای عاشقانه‌های خود را تنظیم کرده و ترتیب داده است که در بیشتر آنها معشوق آلوده نیست، معشوق پاک و دوست‌داشتنی است.