در سوره مبارکه ابراهیم آمده است که «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ»، نه «لازیدنّ نعمتکم»! یعنی خودتان را بالا می‌آورم؛ عقل به شما می‌دهم، علم به شما می‌دهم، گوهر هستی شما با دعا بالا می‌آید، تنها شفای مرض نیست! امّا «وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ»؛ آنجا دیگر تهدید صریح نکرده است، نفرمود: «لاعذّبنکم»، این عنایت الهی است. فرمود: اصلاً شما را بفهم می‌کنم؛ یک آدم بفهم نه بیراهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد. تولید می‌کند، تقسیم می‌کند، تواضع دارد، بیکار نمی‌نشیند، در درجه اوّل تولید علم؛ اگر نشد، تولید مال می‌کند. [آیت الله جوادی آملی، درس اخلاق، مسجد اعظم قم ؛ ۱۴۰۳/۰۳/۰۹]