رسول اکرم(ص) خطاب به امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) فرمودند: «يا عَلي وَاللَّهِ لَو اَنَّ رَجُلًا صَلّى‌ وَ صامَ حَتّى‌ يَصير كَالشَنِ البالي اِذاً ما يَنفَعُ صَلاتُهُ وَ صَومُهُ اِلأ بِحُبِّكُم وَ البَراءةِ مِن اَعدائِكُم» ای علی(ع)! به خدا سوگند اگر کسی آنقدر نماز بخواند و روزه بگیرد که همچون خیکِ کهنه شود، نماز و روزه‌ او به دردش نمی‌خورد مگر با دوست داشتن شما و بیزاری از دشمنانتان. [النصوص على الائمة الاثنى عشر، جلد ۱، صفحه ۱۴۸]