وظیفه انسان این است که آن بُعد را که اثر منفی و جنبه تخریبی دارد، تضعیف کند و اصلاح آن را از خداوند طلب کند. امّا آن بُعد را که اثر سازندگی دارد، تقویت کند. بعد هم در دعاهایش از خداوند استمداد کند که در سازندگی روحی به او کمک کند. در باب اثرگذاری، اگر فرد در بُعد ایمانی تقویت بشود، روی قلب، نفس و جوارحش اثر می‌گذارد؛ پس انسان باید درجه ایمانش را بالا ببرد و از خدا هم استمداد کند و دعا کند؛ زیرا اثرش در دیگر ابعاد وجودیش بیشتر می‌شود. گاهی این مطالب در معارف ما در قالب دین آمده است.[آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره)]