فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ كَذَلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۱۲۵﴾
هرکس را خدا بخواهد هدایت کند سینه‌اش را وسیع و مستعد تسلیم شدن می‌کند؛ هرکس را بخواهد در گمراهی گذارد سینه‌اش را آنچنان تنگ و ظرفیتش را محدود می‌نماید که گویی می‌خواهد به آسمان برود؛ این‌گونه خداوند پلیدی را بر کسانی که ایمان نمی‌آورند قرار می‌دهد.
سوره انعام

تدوین از رضا عبدی