حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن مقدسان، استاد حوزه‌ علمیه در گفت‌وگو با ایکنا گفت: شبهه‌‌ای درباره‌ سکوت حضرت امیر(ع) وجود دارد. در پاسخ باید گفت اگر سکوتی بوده، این سکوت همان‌گونه است که خود امام(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «فَصَبَرتُ وَ فِی العَینِ قَذًی وَ فِی الحَلقِ شَجاً؛ صبر کردم در حالی که گویا خاری در چشم و استخوانی در گلو داشتم». پس این سکوت هرگز به معنای رضایت نبوده است. وقتی به منابع روایی مراجعه می‌کنیم، می‌بینیم امیرالمؤمنین(ع) در این دوره «قعود» داشتند؛ یعنی قیام نکردند و دست به شمشیر نبردند.