همه ما خواه و ناخواه، مجله‌خوان باشیم یا نباشیم، هر روز و هر شب و در تردد معمول روزمره، چشمانمان با نام روزنامه‌ها و مجلاتی که به کوشش اهالی فرهنگ و رسانه، راهی دکه‌های روزنامه‌فروشی شده است، همراه می‌شود. گاهی این همراهی کارشان به راه دانایی گشوده و گاهی در حد همان نام برای ما محترم باقی می‌ماند. هرچه هست سخن اکنون من به عنوان یک عکاس که کارش معرفی، ثبت و انتقال مفهوم هنری - انسانی - اجتماعی و... است به نام وزین مجله «بخارا» مربوط می‌شود. همان نامی که به کوشش امیر بی‌تاج و تختش «علی دهباشی» حالا و درست 27 بهار از عمرش پر برکتش می‌گذرد. بخارا و شب‌هایش برای اهل فرهنگ، خرد و اندیشه نامی بلند و یادآور دغدغه‌مندی فرهنگی مبارک صاحب آن است و علی دهباشی همان که حالا در آستانه 67 سالگی همچنان مثل همان روزهای تولد بخارا پی معنایی فرهنگی - ایرانی و اصیل می‌دود و در این دوان دوان روزگارش با اکسیژنی که همراه همیشگی اوست، دمی خسته نمی‌شود، سوژه اصلی و فرعی گزارش پیش‌روی شماست. دهباشی یک خبرنگار تمام عیار است؛ خبرنگاری که زندگی‌اش از کودکی تاکنون در راه مطالعه و فکر و فکر و مطالعه طی شده است، همراهی با او در روزی که با نام ما - خبرنگاران پیونده خورده، همراهی مبارکی است. به انگیزه روز خبرنگار ساعاتی با زندگی فرهنگی او هم‌قدم شدیم. همراهمان باشید.