سیاوش فیروزی‌نژاد، پزشک و متخصص طب سنتی، 25 سال است که طبابت می‌کند و از این 25 سال، 23 سال را به عنوان پزشک داوطلب هلال احمر در مناطق محروم، حوادثی مثل سیل و زلزله و پیاده‌روی اربعین به مردم خدمت کرده است؛ خدمتی که به گفته خودش بیشترین لذت را از آن برده، چون باور دارد کمک به مردم کمک به خدایی خداست.
ایکنا با این پزشک نوع‌دوست کشورمان به گفت‌وگو نشسته است که در ادامه آن را با هم می‌خوانیم.
ایکنا ـ آیا پزشک شدن و پزشک ماندن کار دشواری است؟
هر چیزی در هر جای دنیا با تلاش و کوشش به دست می‌آید؛ پزشک شدن نیز از همین موارد است. شاید بسیاری تصور کنند که عبور از سد کنکور دشوارترین مرحله است، اما وقتی وارد دانشگاه می‌شوید، تازه متوجه می‌شوید که این آغاز سختی‌هاست. باید تلاش فراوان کنید، زمان زیادی را صرف درس خواندن کنید و حتی از خواب و خوراک خود بزنید تا در نهایت بتوانید به مدرک پزشکی و مهارت پزشکی دست پیدا کنید.
ایکنا ـآیا دانشگاه‌های ما به دانشجویان پزشکی آموزش می‌دهند که چگونه با سختی‌های خاص این رشته و درگیر بودن با نجات جان انسان‌ها کنار بیایند؟
وظیفه دروس روانشناسی که در طول دوره پزشکی تدریس می‌شود، همین است که دانشجویان را با تمام ابعاد این رشته آشنا کند. از یک سو، رشته پزشکی دشوار است زیرا هر لحظه با مرگ و زندگی انسان‌ها سر و کار داریم و از سوی دیگر، هر بار که انسانی را نجات می‌دهیم، براساس باور اسلامی به معنای نجات یک جامعه است. همچنین هر لبخندی که پس از بهبودی بر لبان بیماران، به‌ویژه کودکان و سالمندان، می‌نشیند، دنیایی از لذت و ارزش به همراه دارد.
ایکنا ـ فردی که با این همه سختی درس می‌خواند و پزشک می‌شود، چرا تصمیم می‌گیرد پزشک داوطلب هلال‌احمر شود و بدون چشم‌داشت مالی به محرومان، حادثه‌دیدگان و زائران به‌صورت رایگان خدمت کند؟
با حضور در این صحنه‌ها، بیش از همه به خودمان کمک می‌کنیم. در چنین مراسمی مواردی را می‌بینیم که موجب می‌شود از نظر روحی و روانی شارژ شویم و تا مدت‌ها روحیه‌ای عالی داشته باشیم. پزشک، زمانی پزشک واقعی است که بتواند با شادابی و نشاط، بیمار خود را به بهترین، ساده‌ترین و ارزان‌ترین شکل درمان کند. وقتی به‌عنوان پزشک داوطلب و بدون دریافت پول در محیط‌هایی مانند پیاده‌روی اربعین حضور می‌یابیم یا در حوادثی، چون سیل و زلزله به یاری مردم می‌شتابیم، نخستین کسی که روحیه می‌گیرد، خود ما هستیم. زیرا در حال انجام کاری هستیم که در راستای کار خدایی است؛ براساس روایات، هر کس به مردم کمک کند، گویی به خداوند در خدایی او کمک کرده است و بی‌تردید کسی که به خداوند یاری رساند، خداوند متعال نیز در زندگی به او کمک خواهد کرد.
ایکنا ـ این آموزه‌ها قبل از پزشک شدن شما را مجاب کرد که به سمت طبابت بروید یا اینکه در طول آموزش‌های پزشکی چنین آموزه‌های معنوی ارزشمندی را کسب کردید؟
هم قبل از پزشک شدن و هم پس از آن؛ قبل از اینکه پزشک شوم، نیت کرده بودم مدتی از ایام را در مناطق محروم سپری کنم. بر همین اساس، پس از کسب مدرک پزشکی، مدتی با بسیج جامعه پزشکی در مناطق محروم خدمت کردم. در ادامه با هلال‌احمر آشنا شدم و نزدیک به ۲۰ سال است که در حوادث و بلایا، مناطق محروم سیستان و بلوچستان و مراسم اربعین حضور داشته‌ام.
دیدن مردم مستضعف که واقعاً چیزی ندارند و آن لحظاتی که انسان آنها را شاد، خرسند و راضی می‌بیند، انگار رضایت خداوند را به عینه مشاهده می‌کند و این، لذت‌بخش‌ترین ایامی است که هر فردی در زندگی خود به دنبال آن است.
ایکنا ـ آیا پزشکان به دلیل مشکلات عدیده‌ای که دارند مهاجرت را انتخاب کرده و جامعه ایران را تنها خواهند گذاشت؟
بارها و بارها، کشورهای مختلف مرا برای کار دعوت کرده‌اند، اما هرگز قبول نکرده‌ام. پزشکی که با سرمایه، علم و دانش این کشور تربیت می‌شود، کم‌لطفی است اگر به خاطر مسائل مالی کشور خود را ترک کند و خدماتش را به سایر کشورها ارائه دهد.
متأسفانه، به دلیل برخی سیاست‌گذاری‌های ناصحیح در سطح کلان کشور، دستمزدهای پزشکان بسیار کمتر از حد واقعی تعیین می‌شود. اگر سایر صنوف را ببینید، هر صنفی برای خود برآورد هزینه می‌کند و نرخ تعیین می‌کند، اما تنها گروهی در این کشور که خودش برای خود تصمیم‌گیرنده نیست، جامعه پزشکی است و این کم‌لطفی مسئولان رده‌بالا است که باید اصلاح شود.
هر پزشکی، علاوه بر خودش، چند نفر کارمند دارد که برای او کار می‌کنند و باید بتواند آنها را نیز تأمین کند. اگر خودش تأمین نباشد، عملاً نمی‌تواند زندگی افرادی که با او کار می‌کنند را نیز تأمین کند.
مقام معظم رهبری فرموده‌اند: «باید کاری کنیم که بیمار به جز رنج بیماری، نگرانی دیگری نداشته باشد.» حال اگر آن پزشکی که بخواهد بیمار را درمان کند، خود با مشکلات زیادی مواجه باشد و پرداخت‌های دیرهنگام بیمه‌ها که متأسفانه اکنون به یک امر عادی تبدیل شده است، ادامه داشته باشد، مشکلات زیادی برای پزشک ایجاد می‌شود.
متأسفانه بیمه‌ها پول پزشکان را دیر پرداخت می‌کنند، اما اگر پزشک پول منشی و سایر افرادی که در مطب کار می‌کنند را دیر پرداخت کند و این افراد از پزشک شکایت کنند، سازمان تأمین اجتماعی پزشک را جریمه می‌کند. در حالی که همین سازمان هیچ حمایتی از پزشکان در دیرکرد پرداخت بیمه‌ها ندارد و هیچ‌کس از بیمه‌ها این مسئله را بازخواست نمی‌کند؛ رفع این مشکل نیازمند سیاست‌گذاری اصلاحی است که امیدواریم رخ دهد.
ایکنا ـ اکنون نیاز جامعه پزشکی ما به غیر از مطالبات مالی چیست و اگر از وزیر بهداشت و مدیران ارشد تقاضایی داشته باشید در چه موردی است؟
به وعده‌هایی که خود داده‌اند عمل کنند، جایگاه پزشکی را به‌صورت منطقی ببینند و برخورد احساسی نداشته باشند؛ عقل و منطق باید در همه جا حاکم باشد و جایگاه و منش یک پزشک در جامعه باید به‌صورت منطقی دیده شود. همچنین هزینه‌هایی که پزشکان متحمل می‌شوند، باید به‌طور منطقی دیده شده و در تعرفه‌گذاری‌ها مدنظر قرار گیرد و البته این هزینه‌ها نباید بر عهده مردم گذاشته شود. در تمام دنیا، وظیفه بیمه‌ها این است که این هزینه‌ها را پوشش دهند. در نهایت، امیدوارم تمام همکاران پزشک و پیراپزشکم همیشه سربلند و پیروز باشند.